Mapy Nieba 2000.0

Mapy Nieba 2000.0 to w pewien sposób rozszerzenie Atlasu Nieba 2000.0. Dzięki nim zapoznasz się z najciekawszymi i najbardziej popularnymi fragmentami nieboskłonu. Miejsca te nie zostały wybrane w sposób przypadkowy, ponieważ są to najciekawsze i najczęściej obserwowane przez miłośników astronomii obszary na niebie. Niektóre wręcz obowiązkowe, inne zawierają mnóstwo mgławic, galaktyk i gromad.
Na 28 kartach zawarto wybrane fragmenty map nieba o powierzchni około 23x15°, na których zamieszczono położenia około 30.000 gwiazd o jasnościach do +9,0 magnitudo, zgodnie z ich współrzędnymi na epokę 2000.0. W „Mapach Nieba 2000.0” zawarto więc wybrane 28,5% nieba jakie widzimy w Polsce.
Na mapach wrysowano granice poszczególnych gwiazdozbiorów, zgodnie z ustalonym w 1925 roku przez Międzynarodową Unię Astronomiczną podziałem nieba na 88 konstelacji, a także umowne linie łączące charakterystyczne układy gwiazd w poszczególnych gwiazdozbiorach, ułatwiające ich identyfikację na niebie. Jaśniejsze gwiazdy zostały opisane symbolami według oznaczeń Flamsteeda – litera alfabetu greckiego (rzadziej łacińskiego) lub numer, przy czym przyjęto zasadę wyższości symbolu literowego względem numeru. W Mapach nieba 2000.0 odnajdziemy również bogaty zbiór obiektów nie będących gwiazdami, pochodzących z najbardziej popularnych katalogów: Messiera, Caldwella, NGC, IC i kilku mniej znanych. Na mapach znajdziemy więc takie obiekty jak galaktyki, gromady otwarte i kuliste gwiazd, mgławice emisyjne, refleksyjne i dyfuzyjne, mgławice planetarne, pozostałości po supernowych oraz kilka ciekawych asteryzmów – przypadkowych układów gwiazd na niebie, niezwiązanych ze sobą fizycznie ani nie będących gwiazdozbiorami.
Mapy nieba to doskonała pomoc naukowa dla miłośników astronomii, korzystających z takich przyrządów obserwacyjnych jak lornetka czy teleskop. Warto pamiętać, że skala, która została zachowana na wszystkich mapach (1 cm=0,72°) daje nam możliwość wykonywania idealnych obserwacji za pomocą lornetki i teleskopu. Przy polu widzenia lornetki wynoszącym 6,5°, otrzymujemy na mapie okrąg o średnicy aż 90 mm. Duże pole widzenia teleskopu w niewielkim teleskopie wynosi zwykle nieco ponad 1°, a to odpowiada wielkości 13,8 mm na mapie.
Uwaga: Papier w atlasie został zabezpieczony specjalnym lakierem, dającym Atlasowi podstawową wodoodporność na wilgoć. Atlas nie jest jednak wodoszczelny.
Atlas Nieba wydany przy współpracy z Polskim Towarzystwem Miłośników Astronomii oraz dwumiesięcznikiem "Urania - Postępy Astronomii"

Szczegóły publikacji
Autor: Marek Substyk
Konsultacja i pomoc: prof. Bogdan Dembiński, Małgorzata Siekiera, Tomasz Siekiera, Adam Skrzypek, Sylwia Substyk, Bartosz Wojczyński
ISBN: 978-83-932019-8-3
Wydawnictwo: AstroCD, Sylwia Substyk, Chorzów 2021
Format: 236x340 mm
Oprawa: miękka, kolor
Liczba stron: 32